Na de spetterende indruk die Lisette Jonkman op mij maakte met haar boek Glazuur, kocht ik meteen haar tweede roman, Verkikkerd. Ben ik deze keer net zo enthousiast als ik was over haar debuutroman? Ik ga je vertellen wat ik van Verkikkerd vond!
Lucy verheugt zich op een studententijd zonder haar ouders en hoogbegaafde zusje. Tot haar grote afschuw komt ze terecht op de campus, in een huis vol nerds. Denk maar niet dat ze ook maar iets met haar huisgenoten te maken wil hebben! Vooral niet met die lange, blonde jongen die twee kamers verderop woont. Waar kent ze hem toch van? En waarom krijgt ze het zo warm van hem? Ze valt toch zeker niet op nerds…
Lees over het dagelijks leven van een arrogant meisje met een goed hart. Hoewel Lucy zich te goed voelt voor iedereen in haar studentenhuis, ontwikkelt ze zich snel als persoon. Ze komt erachter dat het ook anders kan en dat zelfs nerds mensen zijn! Ja, echt waar. De personages zijn op hoogstaand niveau beschreven en nemen je mee in hun leven, gedachten en onzekerheden. Het neemt je even mee terug in je studententijd.
“Haar schrijfstijl herken ik uit duizenden!”
Vanaf de eerste bladzijde heeft Lisette me weer in haar greep. En dat niet alleen, de aankomst van Lucy in het studentenhuis liet me al hardop lachen. De schrijfstijl van Lisette is zo heerlijk droog en gevat dat je niet anders kunt dan in lachen uitbarsten. Ik denk oprecht dat ik haar schrijfstijl uit duizenden zou herkennen. Wat heeft zij een unieke schrijfstijl zeg! De omslag van het boek is ook weer heerlijk vrolijk met felle kleuren die je meteen in een good mood brengen.
Ook met haar tweede roman heeft ze haar plekje als een van mijn favoriete schrijfsters met gemak behouden. Wat is Glazuur een topper!
