‘Later als ik groot ben, ga ik iedereen laten zien dat ik wél iemand ben, dat ik wat waard ben. Wacht maar, iedereen gaat het zien!’
En toen werd Imanuelle in de zomer van 2019 met een grote hoeveelheid drugs aangehouden op het festival Tomorrowland en begon alle ellende. Het nieuws zal niemand echt zijn ontgaan destijds. De media besteedde er ontzettend veel aandacht aan en Grives kwam ongewild nog eens extra in de spotlight te staan. Na twee maanden in een beruchte Antwerpse gevangenis besloot Imanuelle haar verhaal te doen. Dat resulteerde in Imanuelle. Mijn vechtershart, waarvan je vandaag de recensie leest.
In Imanuelle. Mijn vechtershart gaat Imanuelle samen met de Rotterdamse journalist Anton Slotboom op zoek naar antwoorden. Ze nemen je mee op een dollemansrit van roem, prachtige overwinningen, seks en feesten, maar ook angstaanvallen, eenzaamheid en drugs. Het is een persoonlijk verhaal waarin Imanuelle ongeveinsd vertelt over haar strenge Christelijke opvoeding, het worstelen met de druk van bekendheid en het pakken van nieuwe kansen. Hoe klim je weer op als je aan de rand van de afgerond hebt gestaan?
Hoewel ook ik het nieuws destijds hoorde, was het niet iets wat ik op de voet volgde. Ik dacht: oh, weer zo’n BN’er die drugs gebruikt, verrassend.. Toch triggerde iets in het hele verhaal mij om het boek te lezen. Toen de vraag kwam of ik een recensie exemplaar wilde ontvangen was ik zo nieuwsgierig dat ik niet kon wachten om ‘m te lezen. Want hoe zat het verhaal nou echt?
Toen ik eenmaal begon te lezen kon ik het boek niet meer wegleggen, ik heb het dan ook in één ruk uitgelezen. Een wilde rit maar het was het absoluut waard!
Imanuelle heeft samen met Anton Slotboom een prachtig en open verhaal opgetekend van het leven van Imanuelle. Niks blijft geheim, alles wordt open en eerlijk besproken. Ook heftige onderwerpen worden niet gemeden. Hierdoor krijg je al snel sympathie voor Imanuelle en ga je anders oordelen dan je wellicht in eerste instantie zou doen. Wat het verhaal zo ijzersterk maakt zijn die stukken waarin Grives terugkijkt op haar eigen gedrag. Deze zelfreflectie is een mooie toevoeging aan het verhaal.
