Op sommige momenten kom je terecht in een wervelende storm waar je maar moeilijk uit raakt. Telkens wanneer je denkt dat het einde in zicht is, laait er een nieuwe wind op die je meevoert langs prachtige vergezichten en donkere, verborgen grotten. Dat is zo ongeveer hoe ik mijn afgelopen 2 jaar kan beschrijven. Het was niet alleen maar moeilijk of verdrietig. Er zijn genoeg momenten geweest dat ik me ultiem gelukkig voelde, buikpijn kreeg van het lachen en trots keek naar wat ik allemaal bereikt had in die tijd. En toch betekende dat niet dat die ups en downs er niet hadden ingehakt het afgelopen 2 jaar.
Where de wervelwind begins
Begin 2021 besloten mijn toenmalige vriend en ik een punt achter onze relatie te zetten. Met twee prachtige jongetjes van 5 en 3 was dit zo ongeveer de moeilijkste beslissing die ik ooit heb moeten maken. Ons gezin werd gebroken, de veiligheid en geborgenheid van een gezin werd onze kinderen afgenomen. Door notabene hun eigen ouders. Toch wist ik dat dit uiteindelijk meer rust zou geven, ook bij mijn kinderen. Een lastige tijd brak aan. We moesten een hoop regelen, beide een nieuwe woning regelen en de kinderen laten wennen aan de nieuwe situatie. Daarnaast moest ik zelf ook wennen aan de situatie. Ik vond een fijn huisje voor mij en mijn kinderen waar ik in oktober van datzelfde jaar introk. Hoewel het wennen aan de nieuwe situatie met ups en downs ging (voornamelijk bij mij) maakte ik het thuis zo gezellig mogelijk en was ik er op elk moment voor mijn jongens. De tijd dat ze niet bij mij waren zorgde ik ervoor dat ik leuke dingen planden zodat de dagen snel voorbij vlogen. De rust zou eindelijk terugkeren!
Toch bleef er iets niet lekker zitten. Inmiddels waren we een jaar verder. Helemaal gewend aan ons nieuwe huis en de nieuwe situatie. Er is zelfs een nieuwe liefde in mijn leven, waar ook de jongens dol op zijn! Het kon niet beter. Toch bleef ik nachtenlang piekeren, zat ik niet helemaal lekker in mijn vel en was ik constant gestresst.
Creatief geblokkeerd
De vecht- of vluchtreactie waar ik ruim een jaar iedere dag in had gestaan, had zich permanent gevestigd in mijn lichaam. Ik stond altijd aan en was klaar om te vechten. Totaal niet nodig natuurlijk maar mijn rust kon ik niet meer vinden. Daarnaast bleek werk een grote factor. De gigantische werkdruk van mijn kantoorbaan met onhaalbare doelen en minimale creativiteit zorgde ervoor dat ik werken als een last ervaarde. En als je me een beetje kent, weet je dat ik mijn werk eigenlijk altijd heel leuk heb gevonden. Met de dag voelde ik de creativiteit wegvloeien. Niet alleen in mijn werk als copywriter/SEO marketeer voor een grote woonwinkel maar ook privé. Ik zat amper op mijn bookstagram, kreeg geen blog meer uit mijn vingers, tekenende niet meer. Eigenlijk was elk creatief ding me teveel. Ik kon me er niet op focussen, het lukte me gewoon niet. En dat, kan ik je vertellen, is frustrerend voor iemand die al haar hele leven graag creatief bezig is.
Hoe het nu gaat?
Ja, eigenlijk gaat het erg goed! We zijn nu ruim een half jaar verder sinds ik wat gas terug nam. Ik ben zo’n vijf maanden geleden begonnen met therapie voor mijn angststoornis (het overmatig piekeren, dat vooruitkomt uit die constante vecht/vluchtreactie), heb met EMDR wat vervelende dingen uit het verleden aangepakt en pak steeds meer mijn rust. Langzaam maar zeker verdwijnen de wolken uit mijn hoofd. Wolken die plaatsmaken voor creatieve plannen. Schrijven, creëren, mijmeren, daar ga ik van aan en daar word ik vrolijk van. Het feit dat ik weer VOEL dat ik creatief bezig wil zijn is al een overwinning op zich. Ik ben het niet kwijt! Ook ben ik ondertussen verhuisd naar een plekje waar ik me zó ontzettend thuisvoel dat het me extra rust geeft.
Wat betreft mijn werk. Tsja, dat blijft een dingetje. Een ding is duidelijk, als ik blijf waar ik ben kom ik niet vooruit. En dus wordt het de komende periode tijd om wat knopen door te hakken. Lastige knopen dat wel. Ga ik op zoek naar een zelfde soort functie binnen een ander bedrijf? Ga ik weer fulltime freelancen? Blijf ik werkzaam als SEO marketeer of ga ik me terug focussen op tekstschrijven en redactiewerk? Duizend en één vragen zoals je ziet. Dus nog genoeg om over te piekeren, haha. Maar ik kan daar op mijn gemakje over nadenken. Het belangrijkste is dat ik voel dat ik weer op de goede weg zit. En het ultieme bewijs daarvoor is mijn drang om weer creatief bezig te zijn.
Ik kan je niet vertellen hoe blij ik ben dat er een nieuw artikel online staat. Ook al vind ik het doodeng om dit te delen. Want dit is zo ongeveer het meest persoonlijke wat ik ooit in mijn leven gedeeld heb hier. Om eerlijk te zijn heb ik lang getwijfeld, want ik vind dat helemaal niks. Van de andere kant heb ik veel gehad aan andere mensen die zo open waren op het internet om hun verhaal te delen. Dus hoop ik hiermee dat je weet dat je niet alleen bent als je door een lastige tijd gaat, last hebt van een angststoornis, therapie volgt of wat dan ook. Weet dat iedereen het soms lastig heeft en weet dat mijn inbox altijd voor je open staat.
Nu is het tijd om te focussen op creativiteit. Dat betekent lezen, schrijven, recenseren, tekenen en ga zo maar door. Tijd om ook weer meer te delen hier op mijn blog, mijn kleine plekje op het internet.
Heel veel liefs voor jou
